Liaba Freind, dees ischt koin Schada,
daß Ihr mi hond eigelada,
dofür hon i mir gedenkt
kriaget Ihr au was geschenkt :

Luschtig ischt dia Fasenacht,
wo ma reacht viel Blödsinn macht,
doch so mancher –s´isch fei wohr-
schwätzt en Scheiss dees ganze Johr !

Nochbers Hund, der hot koin Nama,
dees fallt völlig aus dem Rahma,
doch i hon vernomma:
Weil der koine Füaß meh hot,
kennt der, wenn mam schreie tät
sowieso it komma !

Mei Weib bleibt Tag und Nacht dahoi,
drum gang i immer aus alloi,
denn dia –do braucht´s koin Knebel-,
bewacht stets eisre Meebel
(Do brauch i mi ganz gwieß it scheema,
Ihr tätet sicher au it gern
dia Meebel in dia Wirtschaft nehma !)

Ätsch, ätsch, ätschdibätsch,
Mancher hot en sotte Melle,
do könntscht moine, es hätt grad
s´Fiedle auf em Hals derselle !

Schwer hots mancher in seim Leaba,
ko koin Futz meh reacht verheaba,
laßt er doch mal einen los
,hot er Boda in dr Hos;
daß dees Leabe it so schwer,
hilft do schnell dr Vetrinär,
der tuat ihm noch bestätiga:
Hoscht en Fiedle wie en Gaul,
kascht dees auf dr Stroß erlediga !

So hot dia Fasnet ihren Reiz,
was soll dr Geiz !